Nie ma porażek, są tylko lekcje, czyli moje – kolejne już MISTRZOSTWA EUROPY.

Zapraszamy do galerii, czyli całkowita zmiana imagine.

Skoczek.

– literacka etiuda szachowa, naszej wrocławskiej noblistki Olgi Tokarczuk.

• Przeszłość jest ustalona, nie da się jej zmienić.
• Przeszłość – fundament pamięci, na którym układają się małe anegdoty wspomnień.
• Wielu skazuje rzeczywistość na banał i trywialność.
• Całe nienaruszone zapasy dobrej woli.
• Często – dwoje bliskich – oddziela wszystko, nawet język.
• Szachy – zbiory mantr.
• Wysiłek fizyczny często odpowiada gniewowi.
• Wydmy – królestwo drżących traw.
• Szli w milczeniu. Wiatr rozgrzeszał z tego milczenia.
• Milczenie nie było bolesne.
• Dobrze mieć kogoś do milczenia.
• Sztuką jest umieć milczeć.
• Chmura i kobieta – obie naburmuszone, nabrzmiałe jakimś gromem, który nigdy nie odezwie się, nie zamieni się w błyskawicę.
• Niesprawiedliwa przewaga, mierzyć, umniejszać, uprzedmiotowywać.
• Tylko miłość obiecuje nieśmiertelność.
• Trzymać w szachu – kanciastą figurkę na tle wszelkich odmian szarości.
• Zabawa w szczękościsk.
• Słowa znów wymkną się spod kontroli.
• Kobiety nie muszą mieć powodów, aby się obrazić.
• Widok symetrii szachownicy mnie uspokaja.
• Odczuwam radość w wyszukiwaniu szachowych reguł.
• Lepiej być porzuconym, niż porzucić!
• Bycie porzuconym dodaje siły.
• Nie daj się zepchnąć w milczenie.
• On wiedział, że jak będą rozmawiać, skończy się to awanturą.
• Jego ciało nawykowo zareagowało pożądaniem.
• Chwila cieńsza niż lód na listopadowej kałuży.
• Sypiam z Twoją piżamą, gdy wyjeżdżasz na dłużej z domu.
• Nigdy, przenigdy nie dam się już zranić.
• To co się stało, nigdy nie może stać się ponownie.[?]
• Spojrzenie, które pozwala wejść w myśli drugiego.
• Te same myśli, w tym samym momencie – pewna bliskość siebie.
• Dłoń w dłoni – jedyne naturalne miejsce.
• Zachwyt w powodu kształtu.
• W walizce, z którą przychodzi się na świat, są rzeczy, których można użyć tylko raz, niczym sztuczne ognie.
• Nie da się pozbierać z popiołów.
• Co pojawiło się kiedyś jako świeże i nowe, teraz pojawia się jako pastisz, marna parafraza.
• Graniczny punkt, od którego życie biegnie już tylko w dół.
• Jakie to piękne, gdy mąż i żona razem już 33 lata siedzą nad szachownicą.