Na ból duchowy – Szekspir!

Wesołe kumoszki z Windsoru – Wiliam Szekspir, 1602.

WINDSOR, ogród przed domem sędziego pokoju.

• Ten jegomość sam zapił swoje pięć zamysłów.
• Zrobię, co przystoi człowiekowi, chętnemu iść za radą rozumu.
• Chciałbym odmłodnieć dla twojej miłości.
• Wolę być niegrzecznym, niż nudnym.
• Bo gniew mój niebezpieczny: to mój prawdziwy humor.
• Każdy ma swoje wady.
• Pójść do piekła na chwilkę wieczności.
• Wniosę prawo do parlamentu o wytępienie tłustych ludzi.
• Bzdzichu to człowiek zdolny wystraszyć humor z rozumu.
• Akteon — myśliwy z mitologii gr., rozszarpany przez psy dziewiczej Diany, bogini łowów, po tym jak podglądał ją w kąpieli.
• Serce to grunt.
• Siłę przyciągającą, jaką mają moje doskonałości.
• Gdzie pieniądz idzie naprzód, wszystkie drogi stoją otworem.
• Pieniądz jest dobrym żołnierzem i łamie wszystkie zawady.
• Mnie ścigała miłość, to jest na skrzydłach każdej sposobności.
• Doświadczenie jest klejnotem, za który dobrze zapłaciłem.
• O, poznaj prąd moich myśli!
• Lepiej trzy godziny za wcześnie, niż minutę za późno.
• Zostało w nas jeszcze trochę soli młodości
• Jeszcze on ci skroi kurtkę, przeprosi publicznie.
• Włóż do pochwy twoją niecierpliwość, polej zimną wodą żółć twoją gorącą.
• Dzień jakby umyślnie dla romatyzmu stworzony.
• Hipokrates (ok. 460 p.n.e.–ok. 370 p.n.e.) — gr. lekarz, prekursor współczesnej medycyny.
• Galen (130 – 200 n.e.) — rzymski lekarz pochodzenia greckiego i badacz anatomii.
• On wykłada Księgi Rodzaju i pokazuje drogę do raju.
• Niccolò Machiavelli (1468–1527) — florencki prawnik i teoretyk polityki; najbardziej znany z dzieła Książę, propagującego dość cyniczny sposób sprawowania władzy oraz maksymę „cel uświęca środki”.
• Szukajmy dwa mózgi, jak się zemścić na tym parszywym, fałszywym hultaju, gospodarzu.
• Przyuczyłeś się chodzić za drugimi, ale teraz jesteś przewodnikiem.
• Wolę iść przed tobą jak człowiek, niż deptać za nim jak karzełek.
• Zedrę pożyczoną szatę skromności z tej udanej świętoszki.
• Ma w oczach ogień młodości, komponuje wiersze, prawi jak z ambony.
• Twoje oczy walczyłyby o pierwszeństwo z diamentami.
• Przywołaj cały twój dowcip na pomoc.
• Bodaj niebo zrobiło cię lepszym od twoich myśli!
• Cierpisz za złe sumienie.
• Odkryłem wartość twojej duszy, wyższą nad złoto, nad worki pieniędzy.
• Nie buduj nic na obietnicach szalonej niewiasty..
• Była tam mieszanina smrodów, jakie jeszcze nigdy nie obraziły ludzkiego nosa.
• Zgniły baran zazdrosny.
• Świat się dowie, że możemy się bawić bez uszczerbku cnoty.
• Rzadko śmiech złych uczynków towarzyszem bywa, najczęściej woda cicha brzegi swe podrywa.
• Diabeł posiadł go na własność bezwarunkową.
• Schną liście drzewa od jego oddechu.
• Chłostaliby mnie swoimi zjadliwymi językami, żebym się skurczył jak suszona gruszka.
• Fortuna sprzyja nieparzystej liczbie.
• Mają w sobie najzapalczywszego diabła zazdrości.
• Ludzkie życie jest czółenkiem.
• Lepsze krótkie łajanie, niż długie płakanie.
• Niebo deszczy kartoflami.
• Niech będzie przeklęty, kto ma tu złe myśli (dewiza królów angielskich).
• Odurzenie zmysłów.
• Porzuć grzeszne myśli, a szczypać cię wróżki nie będą.
• Diabeł natchnął nas miłością do twej osoby.
• Głupota jest dostateczną sondą, żeby mierzyć głębokość mojego szaleństwa.
• Hiob, postać z biblijnej Księgi, której wiara została wystawiona na próbę przez liczne nieszczęścia.
• Co miłość dawno zjednoczyła, ślub w kościele skojarzył na wieki.
• Pieniądz grunt kupi, lecz nie kupi żony.
• Kto z psami w nocy polować zamierza, nie wie, jakiego upoluje zwierza.
• Niewyczerpanego skarbca włoskich noweli.