Jak nie odpłacać złem, na fałszywe oskarżenia!..piórem.

Wiele hałasu o nic – Wiliam Szekspir

MESYNA, miasto w północno – wschodniej części Sycylii.

• Władcy hiszpańskiej Aragonii od XIV w. byli także królami Sycylii; brali udział w serii konfliktów na Płw. Apenińskim zwanych wojnami włoskimi (1494–1599), w które zaangażowane były Francja, Hiszpania, cesarstwo, Państwo Kościelne oraz większość miast-państw włoskich; stąd obecność szlachty włoskiej w aragońskiej wyprawie wojennej.
• Zwycięzca wraca do domu z całą armią.
• Miły wylew miłości: nie ma uczciwszej twarzy jak twarz łzami szczęścia omyta.
• Gdy się spotykamy, zaczynamy utarczki na dowcipy.
• Bystrość talent umysłu.
• U niego wiara, jak kapelusz, idzie za modą.
• Kapelusz rogi ukrywał.
• Wychodzę na spotkanie kłopotów.
• Skarby świata starczyłyby na kupno takiego klejnotu.
• Miłości mej godna, to moje przekonanie, którego żaden ogień ze mnie nie wytopi; umrę z nim na stosie.
• Więcej krwi straciłem z miłości, niż jej znalazłem w szklance wina.
• Pozwalam wykłuć sobie oczy piórem poety miłosnych sonetów.
• Słodko leczysz cierpienia miłości.
• Wszystko dobre, co do celu wiedzie.[?]
• Nie mogę utaić, kim jestem: muszę być smutny, gdy mam do tego powody, i na niczyje nie uśmiechać się żarty; jeść, gdy jestem głodny, i na niczyje nie czekać pozwolenie; spać, gdy mnie sen morzy, i nie troszczyć się o niczyje sprawy; – DON JUAN
• Wolałbym być cierniem w płocie niż różą w jego łasce.
• Złej krowie Bóg daje krótkie rogi, ale krowie zbyt złośliwej nie da żadnych.
• Mów cicho, jeśli mówisz o miłości..
• Bo tej nocy pan śmieszek pójdzie spać bez wieczerzy.
• Za błazna uchodzę, bo jestem wesoły. Tak — lecz nie — to ona ze swoim złośliwym, uszczypliwym charakterem siebie za świat bierze, i tak mnie sądzi. Dobrze, pomszczę się za to, jak potrafię.
• Póki ona jest na ziemi, łatwiej znaleźć pokój w piekle niż tu w kaplicy. Niepokój, zgroza i zamieszanie idą za jej śladem. Rodziłam się, żeby pleść, co mi ślina przyniesie, bez rymu i sensu.
• Włos z brody Wielkiego Chana lepiej poszukać; nawet podejmę się poselstwa do Pigmejczyków, wszystkiego raczej niż wytrzymać trzy słowa rozmowy z tą harpią. Wyraz brak na odmalowanie całej jej szkarady. {Pani Magdalenie Parys}
• Milczenie jest najlepszym tłumaczem radości.
• Czas chodzi o kulach, póki miłość wszystkich obrzędów nie dopełni.
• Wstręt do tego człowieka jest moją chorobą.
• Siła, żeby zabić małżeństwo.
• Dopóki wszystkie czary nie zbiorą się w jednej kobiecie, dopóty nie oczaruje mnie jedna kobieta.
• Prawdziwego znakiem jest talentu poniżać słowem własną doskonałość.
• A wiary nie znajdziesz w nikim.
• O Boże, daj mi cierpliwość!”
• Sypie czasami iskry, które wyglądają na dowcip.
• Miłość należy odpłacić miłością.
• Żarty i sentencje, i papierowe gałki dowcipu odstraszyć człowieka od wykonania swoich postanowień.
• Odzwierciedlone panujące w epoce Szekspira uprzedzenia o moralnej niższości Żydów w porównaniu z chrześcijanami.
• A tak jest sama w sobie zakochana, że miłość żadna i żadne uczucie nie znajdzie do niej przystępu.
• Strącił Agnieszkę ze stołka. Trudno nie ganić takiej złośliwości. Przed światem w piosence jego bezecność ogłoszę.
• Nikt nie wie, ile zatruć miłość może złe jedno słowo powiedziane w porę.
• Dusza dźwięczna jak dzwon, którego sercem jest język, bo co dusza myśli, język wypowiada.
• Łatwo panować nad boleścią, której nie czujemy.
• Kto się smoły tyka, smołą trąci.
• Mi nie do twarzy dowcip.
• Porównania śmierdzą.
• Starość w progi, rozum w nogi?
• Lecz we wszystkim chwalmy Pana.
• Gdy dwóch ludzi na jednym koniu jedzie, to jeden siedzieć musi z tyłu.
• Bóg rozdziela zdolności.
• Duch mój silniejszy jest od ich hańby.
• Skarb posiadany nie jest ceniony wedle swej wartości.
• Panie poruczniku, złą wziąłeś drogę do indagacji, należy powołać straż, która ich oskarży.
• Twoją rozpaczą sam siebie zabijasz.
• Nie jest to mądrość w pomoc smutkom śpieszyć.
• A rany serca przysłowiami należy leczyć.
• Krzyk mej boleści nad wasze wszystkie głośniejszy nauki.
• Powołania nie  zabije potwarz nikczemników. {pani Edycie Morskiej}
• W złej sprawie nie ma uczciwego męstwa.
• Mój dowcip w mojej jest pochwie; mamże go dobyć?
• Masz dość w sobie ducha, żeby zabić smutek.
• Dowiodę, jak chcesz, co chcesz i kiedy chcesz.
• Dowcip mój jednak dobrze kłusuje, i już nie ustaje w biegu.
• Dowcip mój, na szczęście, jak szabla junaka śwista, lecz winnych tylko rani.
• Dziwnie wygląda dyrektor, który nosi spodnie a rozum utracił.
• Fałszywie oskarżyli niewinną osobę.
• Piję truciznę, słuchając ich powieści.
• Pisząc o mnie, szkalują sami siebie.
• Boleść natchnęła mnie smutną pieśnią.
• Boże, zachowaj fundację!
• Dowcip twój tak ostry jak trąba charta — kąsa!
• Kanapkowi bohaterowie.
• Dowcip tak zapalczywy, że wyrazom sens wydziera.
• Niech świat się dowie, że byłem fałszywie oskarżony.
• Człowiek to jednak chwiejne stworzenie.