Dwuznaczność słów według Szekspira – czyli słynna KURA w 12 LO.

Na ból złamania godności kobiety – Szekspir – maturzystom z rocznika 2024!

Makbet – William Szekspir, wojna z królestwem Norwegii.

• Wszystkie ludzkiej natury sprośności do jego podłej zleciały się duszy.
• Makbet waleczny przyszły witaj królu.{Duncan – król Szkocji]
• Męstwem powinna być wsparta sprawiedliwość.
• Strach mniej jest straszny, mniej ma w sobie grozy, w rzeczywistości, niż strach w wyobraźni.
• Nie ma sztuki, zdolnej na twarzy tajnie myśli czytać.
• Pochwała jest moim pokarmem.
• Najdroższa towarzyszko mojej wielkości.
• Słabość stoi na przeszkodzie; chcesz zajść wysoko, ale chcesz uczciwie.
• Moich słów potęgą Zdołała wszystkie zażegnać zawady.
• List twój mnie uniósł za teraźniejszości ciemne granice i w chwili obecnej już czuję przyszłość.
• Zamek Makbeta w pięknej leży okolicy; łagodny wietrzyk słodkim swoim tchnieniem wdzięcznie przenika zachwycone zmysły króla Duncana.
• Pamięć wszelka, ta mózgu strażnica, w dym się ulotni.
• Postanowiłem. Do strasznego czynu przywołam wszystkie duszy mej potęgi. Idźmy pozorem pięknym zwodzić gości, serc kłamstwo ukryć w twarzy kłamliwości!
• Niebo, myślę, przez oszczędność wszystkie swe lampy zgasiło.
• Bylem mógł zachować sumienie czyste i wiarę bez skazy.
• Sztylet myśli, rozpalonego mózgu.
• Nigdy lotnej nie dościgniem myśli, jeżeli z myślą czyn nie leci razem!
• Myśl serca czynem uwieńczaj!
• Myślmy, działajmy!
• Hekate (mit. gr.) — bogini magii, ciemności i zjaw.
• Co ich gasi, mnie ognia dodaje.
• Ożywczy balsam utrapionej myśli.
• Praca, którą lubimy, leczy każdy kłopot.
• Przybrać pozory udanego żalu łatwą jest sztuką dla fałszywych ludzi.
• Wolno tam uciekać, gdzie niepodobna miłosierdzia czekać.
• Być królem jest niczym, jeśli nie mogę być władcą bezpiecznie.
• Klęskami znękany i skołatany losów przeciwnością, na losu kartę chętnie stawię życie, aby je polepszyć.
• Dlaczego samotny za czarnych marzeń towarzystwem gonisz?
• Co się stało, odstać się nie może.
• Grzech sił dodaje dzieciom nieprawości.
• Kto jeść chce tylko, niech ucztuje w domu; w gościnie, potraw zaprawą uprzejmość, a bez niej smaku nie ma nawet towarzystwo.
• Szaleństwo wszelką wydarło ci męskość.
• Prawa złagodziły dusze. [?]
• Rozwaga chłodzi duszę.
• Jesteśmy jeszcze nazbyt młodzi w czynach.
• Wielu, kocha was tylko dla własnego celu.
• Wstawaj, aby złe [w sobie] naprawić.
• A zbytnia ufność, jak to wszystko wiecie, głównym człowieka wrogiem jest na świecie.
• Krwią małpy ostudźmy wrzątek, a silnych czarów skończony wątek.
• Za swoją pracę, każdy odbierze należną płacę.
• Bądź jak lew dumny, a nie troszcz się wcale, że knują spiski niechętni wasale.
• Natchnienie mądrości.
• Żyj jak ptaki, one nie martwią się o wczoraj i jutro!
• Zdrajca jest to człowiek, który przysięga a kłamie, zdrajca więc jest wart tylko szubienicy.
• Dowcip (tu daw.) — inteligencja, spryt.
• To kłamcy i krzywoprzysięzcy nie mają rozumu.
• Zapominam, że na ziemi żyję, gdzie zły uczynek często chwałę daje.
• Dobry człowiek jest czasem głupstwem niebezpiecznym.
• Mądrość doradza, aby poświęcić słabe i niewinne jagnię, żeby przebłagać bóstwo zagniewane.
• Wszelka ludzka podłość znamiona cnoty nosi na czole.
• Jasny jest anioł, chociaż najjaśniejszy upadł — nawiązanie do mitu o nieposłuszeństwie i upadku anioła Lucyfera (niosącego światło, z łac. lux, lucis: światło; ferre: nieść).
• We wszystkich pułkach straszliwego piekła, nie znajdziesz diabła, który by Makbeta w złem mógł prześcignąć.
• By ich klejnoty, ziemie, domy zabrać. Skarb powiększony będzie jak przyprawa Głód zwiększająca; w sidła nieprawości będę uczciwych, wiernych panów chwytał, aby z ich śmiercią majątki ich grabić.
• Chciwość i zazdrość korzenie swe głębiej zapuszcza.
• Cnoty królewskie: szczerość, wytrwałość, dobroć, sprawiedliwość, męstwo, pobożność, cierpliwość, pokora, i miłosierdzie, wszystkie mi są obce.
• A rozpacz sztuki bezsilnej lekarzy złoty na szyi zawiesza im medal. Z świętą modlitwą; a jak powiadają, swoim następcom w spadku moc zostawia. Oprócz tej cnoty, ma i dar proroctwa: Błogosławieństwa, jego tron zdobiące, świadczą, że król ten łaski bożej pełen.
• O Boże, usuń te zawady, które nas dzisiaj obcymi zrobiły!
• O biedna kraina! Ona nie matką, lecz grobem jest naszym; Tam się uśmiecha tylko, kto nic nie wie.
• Żywot uczciwych prędzej tam marnieje, niż kwiat przypięty do ich kapelusza zwiędnie.
• Niechaj myśl zemsty pociechą ci będzie: śmiertelną boleść zemstą wyleczymy.
• Makbet już dojrzał, ażeby go strząsnąć; przygotowało niebo swe narzędzia. Idźmy, gdzie z zemstą pociecha zawita.
• Śmiało, Makbecie, bo cię nie zwycięży człowiek, którego rodziła kobieta.
• Starości powinno towarzyszyć: honor, miłość, przyjaciół drużyna.
• Chora myśli nie umie wyzdrowieć.
• W Bogu mam nadzieję, że bezpieczne domy nasze będą.
• Las Birnamski się przybliżył.
• I dwuznaczników diabła się domyślać.
• Gdzie mąż, którego nie rodzi kobieta?
• Kernowie — lekkozbrojna najemna piechota irlandzka.
• Niechaj nikt piekła szalbierstwom nie wierzy, co nas dwuznaczną mową oszukuje.